آقا یا خانمی برایم کامنت گذاشته بود که جالب ترین قسمت وبلاگ تو، بنری است که تصویر یک تروریست را حمل می کند. و البته تصریح کرده بود که منظورش شهید بزرگوار، عماد مغنیه است. بنا نداشتم جوابش را بدهم تا امشب که خونم به جوش آمد. وقتی می بینم گروهی یاغی، بی عقل، زورگو و پست، دارند نسل کشی می کنند؛ دارند افسانه های نداشته ی خود را روی گروهی مسلمانان و بی گناه، به واقعیت می رسانند؛ و اسمش را زمستان گرم و هولوکاست فلسطینی می گذارند؛ وقتی می بینم هیچ قدرت و ابر قدرتی در دنیا، حتی بیانیه ای هم صادر نمی کند؛ و حقّ را به یاغی ها می دهند. آن وقت یکی پیدا شده، کسی را تروریست معرفی می کند که از حقّ خود، و از حقّ هم وطنانش دفاع کرده است، از حقّ برادران مسلمانش دفاع کرده است، و جالب تر این که خود، قربانی ترور است؛ این را جز زورگویی، نمی دانم. قبول دارم که شهید حاج رضوان، عملیات تروریستی انجام می داد، و نظامیان صهیونیست را به ترور می کرد. ولی آیا هر تروری بد است؟ حقّ این است که برای ارزش گذاری ترور، باید ببینیم طرف ترور کیست؟ و حکم ترور را چه کسی صادر کرده است؟ اگر امام راحل، دستور به قتل سلمان رشدی ملعون می دهد، آیا این معنایش جز تجویز ترور ـ البته از نوع معقول و مشروعش ـ است؟ من قبول ندارم که در اسلام ترور نداریم. این سخن ناشی از اسلام نشناسی و ترس در مقابل هوچی گری های دیگران است. حق این است که اسلام، ترور دارد. ولی نه از نوع طالبانیسمش، و نه از نوع صهیونیسمش. ترور اسلام دو خصوصیت ویژه دارد؛ یکی این که مستند به شرع و عقل است. دوم این که از طرف حاکم جامعه اسلامی تجویز می شود. نتیجه، این که ترور اسلامی هیچ گاه بر افراد بی گناه اجرا نمی شود، هیچ گاه منجر به ظلم نمی شود، هیچ گاه سرخود و بی استناد به حاکم شرع انجام نمی گیرد، و هیچ گاه، شهروندان بی گناه را به جرم عقاید مخالف نشانه نمی گیرد.
تروری در اسلام جایز است که با اجازه فقیه، بر مُفسد، غاصب، نسل کش، ویرانگر، یا در یک کلام، صهیونیست و امثال صهیونیست جاری شود. (1)
امّا در باره صهیونیست ها بگویم، که من قبول ندارم مردم کوچه و بازار تل آویو و حیفا و بقیه ی شهرها و شهرکهای صهیونیستی فلسطین اشغالی، بی گناهند. آنها اگر هیچ جرمی نداشته باشند، حدّ اقلّ غاصب اند. و حکم غاصب، مقاتله و جهاد است تا اخراج یا نابودی کامل. کوچکترین گناه یهودی های آن سرزمین، غصب وطن دیگران است. و در کنارش، نسل کشی، ترور، ارعاب، و هر بدی که شما به ذهنتان برسد. من کسی را که این قوم را ترور کند، جز آزاده و آزادی خواه نمی دانم. من کسی را که این گروه را از سرزمین فلسطینیان اخراج کند، جز مجاهد نمی خوانم. و کسی را که در این راه کشته شود، جز شهید و مظلوم نمی نامم. و انسانیت را بدون این، معنا نمی کنم.
----------------
1. راستش تعبیری رساتر از صهیونیست، برای واژه های فوق نیافتم.
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
